السلام علیک حین تصلی و تقنت

                                        السلام علیک حین ترکع و تسجد

تشرف مرد کاشانی

مردی از اهل کاشان که عازم حج بیت الله الحرام بود چون به همراه قافله به نجف اشرف رسید در آنجا سخت بیمار شد بطوریکه پاهایش خشک شد و قادر به راه رفتن نبود .

همراهانش او را به یکی از صلحا که در یکی از اتاقهای مدرسه جنب حرم مطهر سکنی داشت سپردند و خود به حج رفتند .

صاحب اتاق هم هر روز بیمار را در اتاق می گذاشت و درب آنرا قفل کرده به عزم گردش و طلب روزی به بیابان می رفت . یکروز بیمار به صاحب اتاق گفت :

دلم گرفته و دیگر از ماندن در این اتاق وحشت می کنم . امروز مرا بیرون ببر و در جایی رها کن و هر جا میخواهی برو !

صاحب اتاق هم مرا برد به طرف مقام قائم (عج) که در بیرون نجف اشرف در گورستان وادی السلام واقع است و مرا آنجا نشانید . سپس پیراهن خود را در حوض آنجا شست و روی درختی که در آنجا بود پهن کرد و به سمت بیابان رفت . من هم در آنجا تنها ماندم و درباره ی سرنوشتم می اندیشیدم .

ناگاه دیدم جوانی خوش سیما و گندم گون داخل صحن مقام صاحب الزمان (عج) شد و به من سلام کرد. سپس یکراست به مقام قائم  رفت و چند رکعت نماز با خشوع و خضوع که کسی را بدان حال ندیده بودم خواند . بعد از آن که از نماز فارغ شد آمد نزد من و احوالم را پرسید .                        

من گفتم : (( مبتلا به یک بیماری شده ام که راحتی ندارم . خداوند نه شفا می دهد که بهبودی یابم و نه جانم را می ستاند که آسوده شوم ))

گفت : ((غمگین نباش به زودی خداوند هر دوی آنها را به تو می دهد ))

این را گفت و رفت .

هنگامی که او رفت دیدم پیراهن صاحب اتاق روی زمین افتاده است . بر خاستم آنرا برداشتم و شستم و دوباره روی درخت پهن کردم . سپس متوجه شدم که من قبلا" قادر نبودم از جا بر خیزم و حرکت کنم  چطور شد که اینطور بهبودی یافتم ؟!

پس هنگامی که متوجه ی خودم شدم دیدم ابدا" اثری از آن بیماری در من نیست . آن موقع یقین کردم که آن مرد نورانی امام زمان (عج) بوده است . فورا" از آنجا بیرون آمدم و نظری به بیابان  افکندم و کسی را ندیدم و از فراق امام عصر (عج) بی اندازه ناراحت و غمگین شدم .

وقتی صاحب اتاق آمد و احوالم را پرسید از وضع من متحیر شد من هم ماجرا به او خبر دادم و او نیز بر آنچه از دست او رفته بود حسرت خورد. سپس با او به اتاق رفتیم .

اهل نجف می گفتند:(( آن مرد کاشانی همانطور سالم ماند تا موقعی که حاجی ها و دوستان او از مکه آمدند . وقتی آنان را دید مدتی اندک با آنها بسر برد دوباره مریض شد و از دنیا رفت و در صحن مطهر مدفون گردید . و آنچه حضرت (عج) به او خبر داده بود که به هر دو مقصودت خواهی رسید آشکار گردید .

                     یک چشم زدن غافل از آن شاه نباشی    

                                           شاید که نگاهی کند آگاه نباشی