انتظار

گل رخسار زيبا يت بهاري مي کند مارا
هوايت در عطش. چون رود... جاري ميکند مارا
بهارا گوشه ي چشمي که در کنج قفس حتي
همان يک شاخه ي گل هم بهاري مي کند مارا
جه داري اي گل نر گس به چشم اشنا خيزت
که از انديشه ي پا ييز عاري مي کند مارا
خودم ارام مي گيرم ولي اين دل دل عاشق
سراپا شعله اي از بي قراري مي کند مارا
يقين دار م که هرم دست هاي مهر بان تو
به شب هاي زمستان سخت ياري مي کند مارا
عجب فصلي است فصل انتظار ديدن رويت
که حتي در زمستان هم بهاري مي کند مارا..... هاشمي زاده